Παρέμβαση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για τα δάνεια μέσω ΤΕΜΠΜΕ
Ερωτήσεις- παρεμβάσεις για τους Υπουργούς Ανάπτυξης και Οικονομικών
Τον τελευταίο καιρό παρουσιάζονται στην αγορά αθρόες καταγγελίες τραπεζικών δανειακών συμβάσεων χρηματοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω του ΤΕΜΠΜΕ. Ο λόγος είναι η καθυστέρηση που παρουσιάζεται στην εξόφληση των δόσεων των δανείων αυτών οι οποίες ωριμάζουν συνήθως ανά εξάμηνο.
Οι τράπεζες ισχυρίζονται ότι αυτές είναι οι οδηγίες που έχουν από το ΤΕΜΠΜΕ, καθόσον οι χρηματοδοτήσεις αυτές είναι με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, και ως εκ τούτου δεν μπορούν να δείξουν την όποια ανοχή και κατανόηση θα έδειχναν αν επρόκειτο για 100% δικά τους κεφάλαια- στην πραγματικότητα, στις χρηματοδοτήσεις αυτές οι τράπεζες συμμετέχουν κατά 20% – ή αν αυτό δεν ευσταθεί, θα πρόκειται για ένα ακόμη τρίκ βελτίωσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών σε βάρος της πραγματικής οικονομίας.
Παρά τη συμβατική υποχρέωση των επιχειρήσεων να φροντίζουν έτσι ώστε να μη φτάνουν στην μη εξόφληση δύο συνεχόμενων- διαδοχικών δόσεων, που σημαίνει απλά βέβαιη καταγγελία της σχετικής δανειακής σύμβασης, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική λόγω της κρίσης που μαστίζει την πραγματική οικονομία της χώρας.
Θα ανταποκρινόταν λοιπόν στις περιστάσεις να παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής των δόσεων αυτών, φυσικά χωρίς να μεταβληθεί ο χρόνος εκτοκισμού ο οποίος είναι θεσμοθετημένος, και πάντα μετά την καταβολή των σχετικών τόκων, προκειμένου να μη προστεθεί άλλος ένας περιορισμός στα υπόλοιπα σημερινά αδιέξοδα των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
Η κεφαλαιακή ανεπάρκεια των τραπεζών θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο, όσο αυτές ασχολούνται μόνο με την είσπραξη ληξιπροθέσμων οφειλών, ενώ αντίθετα η σημαντική πιστωτική επέκταση τους προς τις επιχειρήσεις θα δώσει οξυγόνο στην πραγματική οικονομία συμβάλοντας έτσι ουσιαστικά στην έξοδο της χώρας απο την οικονομική κρίση.
Περαιτέρω και επειδή δεν γνωρίζουμε σε τί ποσοστό οι χρηματοδοτήσεις αυτές έχουν ήδη καταγγελθεί, με συνέπεια την κατάπτωση των εγγυήσεων αυτών του δημοσίου υπέρ των τραπεζών, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε την σχετική επιβάρυνση του κρατικού προύπολογισμού, επειδή η άμεσα καταβλητέα δημόσια δαπάνη ( απο την κατάπτωση των εγγγυήσεων ) μετατρέπεται σε αβέβαιας εισπραξιμότητας δημόσιο έσοδο ( η υποχρέωση πληρωμής της εγγύησης που κατέπεσε από τον πιστούχο στο δημόσιο ταμείο ) καταστρατηγώντας έτσι το εφαρμοζόμενο ήδη και εν πολλοίς δυσβάκτακτο πρόγραμμα περιορισμού των δημόσιων ελλειμμάτων
Οπότε το παραπάνω μέτρο της παράτασης του χρόνου εξόφλησης των δόσεων των δανείων αυτών θα βοηθούσε και στην ομαλή εξέλιξη του προγράμματος λιτότητας στα δημόσια οικονομικά στο βαθμό που το αφορά.
Καβάλα, 31 / 8 / 2010