του Καλλία Δράκου, Οικονομολόγου
Δύο χρόνια περίπου από την εφαρμογή του μνημονίου και των προγραμμάτων του στη χώρα μας, που εκπονήθηκαν από την τρόϊκα σε συνεργασία με την κυβέρνηση, πληθαίνουν οι φωνές παραδοχής της αποτυχίας του από τα πιο επίσημα χείλη (πολύ πρόσφατες δηλώσεις Μέρκελ και άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων).
Αν αναλογιστεί κανείς ότι στην εκπόνηση αυτών των προγραμμάτων η κοινωνία ήταν απούσα, τότε οι ευθύνες για την αποτυχία τους περνούν στην τρόικα και στην κυβέρνηση. Και είναι τελείως αδιάφορο στους πολίτες, αν η αποτυχία οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές της όσο έπρεπε ή ότι τα στοιχεία στα οποία βασίστηκαν δεν ήταν επαρκή και αξιόπιστα ή οτιδήποτε άλλο.
Σημασία έχει ότι το μείγμα πολιτικής απέτυχε, δεν έφερε δηλαδή τα αποτελέσματα που ανέμενε στους προβλεπόμενους χρόνους. Και πως θα μπορούσε άραγε να πετύχει όταν στην εκπόνηση των προγραμμάτων αυτών, που αφορούν στο μέλλον των πολιτών της χώρας μας, απείχαν οι ίδιοι οι πολίτες της, απείχαν αυτοί που κλήθηκαν να υποστούν τις συνέπειες της εφαρμογής τους και εξακολουθούν ακόμη να τις υφίστανται.
Σε επιστημονικούς όρους δηλαδή είχαμε την εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας (πολιτική οικονομία) χωρίς την κοινωνία (εξ ορισμού βασικής συνιστώσας της έννοιας της πολιτικής οικονομίας). Με λίγα λόγια δηλαδή εκπονήθηκαν και εφαρμόστηκαν προγράμματα που δεν έλαβαν υπόψη την ιδιοσυγκρασία των πολιτών της χώρας, πολίτες οι οποίοι με υπομονή, καρτερία και αξιοπρέπεια αντιμετωπίζουν ακόμη και σήμερα τις συνέπειες.
Ως πότε όμως …
Οι ιθύνοντες όχι μόνο έδειξαν μια πρωτοφανή αναλγησία απέναντι στην κοινωνία, αλλά προστάτεψαν πλήρως το σύστημα που τους κρατάει και τους εναλλάσει στην εξουσία. Εξαπολύθηκε συντονισμένα ένας άνευ προηγουμένου ψυχολογικός πόλεμος εναντίον των μαζών τον οποίο ,στην σύλληψη και στην εκτέλεση, θα τον ζήλευαν ο Γκαίμπελς και ο Πονομαριώφ.
Στρέψανε, με μια διεστραμένη φαντασία, την μια ομάδα εναντίον της άλλης και τους ””””χαμηλόμισθους , χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους”””” εναντίον όλων. Οι σχεδιαστές αυτού του ψυχολογικού πολέμου όμως δεν γνωρίζουν σε βάθος την Θεωρία των Μαζών όπως την αναλύουν οι Gustav Le Bon και ο Elia Kanetti. Ούτε την θεωρία των Εξηρτημένων Αντανακλαστικών του Παβλώφ. Κάνανε σοβαρότα λάθη που θα τα βρούν μπροστά τους. Η συμπεριφορά των Μαζών από ένα σημείο και πέρα δεν υπακούει στην Νευτώνια λογική, αλλά ακολουθεί την Χαοτική Θεωρία του Πουανκαρέ και του Όλντριντζ και είναι μη προβλέψιμη. Ο Λουδοβίκος 16ος το κατάλαβε όταν ήταν πολύ αργά. Στις 13 Ιουλίου 1789 έγραψε στο ημερολόγιό του rien, τίποτα το σημαντικό. Την επομένη ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, και το κεφάλι του κύλισε μέσα στο καλάθι της γκιλοτίνας.
Αυτά για την κατακλείδα του άρθρου: Ως πότε όμως..