Μετά την έγκριση του PSI και της νέας δανειακής συμφωνίας της Ελλάδας στο τελευταίο Eurogroup ( 20/2/2012 ) υπάρχουν διαφωνίες του ΔΝΤ και της ΕΕ κύρια σε θέματα βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους με προβολή το έτος 2020 αλλά και της αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας . Ειναι χαρακτηριστική η δήλωση Ομπάμα ότι η συμφωνία αυτή είναι ένα βήμα και μόνο, Η ΕΕ πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα Απο την άλλη πλευρά διάφορες ευρωπαίκές πηγές συμπίπτουν στην εκτίμηση ότι πολύ σύντομα η Ελλάδα θα ζητήσει και άλλη βοήθεια απο τους εταίρους της στο εγγύς μέλλον και ότι μπορεί να ανακάμψει μόνο έξω απο την ΕΖ και άλλα τέτοια. Να θυμήσουμε ότι το ΔΝΤ θα αποφασίσει για το ύψος της συμμετοχής του στο δεύτερο πακέτο βοήθεας στις 13/3/2012, ενώ η σύνοδος κορυφής της ΕΕ θα επικυρώσει την συμφωνία του Eurogroup στις 29/2/2012.
Μία πιθανή χρυσή τομή μεταξύ των δύο θέσεων θα ήταν η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ χωρίς να πάψει να είναι μέλος της ΕΕ, με ένα νόμισμα σε σταθερή ισοτιμία με το αμερικανικό δολλάριο ( επιλεκτική χρεωκοπία εντός της ΕΕ ) και ταυτόχρονη υλοποίηση ενός αναπτυξιακού προγράμματος μαμούθ με επενδύσεις Αμερικανικής, Ισραηλινής και Αραβικής προέλευσης , ας πούμε, στον τομέα έρευνας εξόρυξης και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ. Αυτή η χρυσή τομή είναι μεν οικονομική καλύπτει όμως και τα στρατηγικά γεωπολιτικά συμφέροντα της παγκόσμιας υπερδύναμης. Με ένα τέτοιο σενάριο φυσικά, και θα είναι πολύ λυπηρό, θα προκύψει σίγουρα και η διάσπαση της ΕΖ και υπό προύποθέσεις και της ΕΕ.
Μια λύση ενός τέτοιου προβλήματος πρέπει να έχει γεωπολιτικό χαρακτήρα και όχι αμιγώς οικονομικό, δεν νομίζετε……..