Σε ομιλία του στην Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών στις 28/3/1991, ο καθηγητής και ακαδημαϊκός έλεγε :
Ι. Για τα προβλήματα της οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης
”””””””””””””””””””””””””””””””” Η οικονομική, η νομισματική και η πολιτική ένωση αποτελούν τις τρείς αλληλοεξαρτώμενες επιδιώξεις της Ευρωπαίκής Κοινότητας. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πλήρης και τέλεια οικονομική ένωση, ούτε πλήρης και τέλεια νομισματική ή πολιτική ένωση, χωρίς την ταυτόχρονη ολοκλήρωση και των άλλων διαδικασιών………Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι ο μονομερής υπερτονισμός της νομισματικής σταθερότητας ως στόχου της Ευρωπαίκής Ένωσης δίνει την ψευδή εντύπωση ότι επιδιώξεις όπως η μεγέθυνση του εθνικού προίόντος και η απασχόληση, που εξασφαλίζουν αύξηση των εισοδημάτων και κοινωνική ειρήνη, είναι ήσσονος σημασίας για την Νομσματική Ένωση. Βεβαίως, η νομισματική σταθερότητα αποτελεί βάση και προύπόθεση για την εξασφάλιση ενός σταθερού ρυθμού οικονομικής μεγεθύνσεως. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραγνωρίζεται η σημασία του δεύτερου, επειδή η διτήρηση της νομισματικής σταθερότητας εξαρτάται σε ένα βαθμό και απο την εξασφάλιση ενός σταθερού ρυθμού οικονομικής ανόδου……..Όπως έχει αποδείξει η πείρα των τελευταίων ιδίως ετών, η δημιουργία υπέρογκων δημοσιονομικών ελλειμμάτων υπήρξε ο μεγαλύτερος εχθρός της νομισματικής σταθερότητας.Γι’ αυτό, ορθώς απεδόθη ιδιαίτερη σημασία στα ελλείμματα αυτά και ετέθη ως βασικός όρος η εφαρμογή μέτρων που θα προλαμβάνουν αυτό τον κίνδυνο………Κατά τη γνώμη μου, παράλληλα προς την νομισματική και δημοσιονομική πειθαρχία, θα έπρεπε να προσδιορίζεται και μία συνεπής πολιτική εισοδημάτων στις χώρες μέλη……..Πάντως, ο κίνδυνος ανόδου των εργατικών αμοιβών πέραν της αύξησης της παραγωγικότητας, έστω και μειωμένος, θα εξακολουθεί να υπάρχει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Φρονώ δε ότι το θέμα αυτό θα έπρεπε να διερευνηθεί και να υπάρξει μία εκτίμηση των επιδράσεων του που θα μπορούσαν να προκληθούν απο την πλευρά αυτή………Στην περίπτωση που θα έχει δημιουργηθεί μια απόκλιση της οικονομίας κράτους μέλους, με αποτέλεσμα την απώλεια μέρους της ανταγωνιστικότητας της, η αναπροσαρμογή της οικονομίας της χώρας αυτής είναι δυνατή είτε με ελάττωση των εξόδων παραγωγής και ιδίως των μισθών, είτε με αύξηση της παραγωγικότητας της ή και με τα δύο ταυτοχρόνως……..Το πρόβλημα των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών είναι ιδιαίτερα σοβαρό για την Κοινότητα, τόσο από πολιτικής όσο και κοινωνικής απόψεως, δεδομένου ότι θα μπορούσε να προκαλέσει διάφορες επιπλοκές. Αυτές συνίστανται στο ότι εάν δεν επιδειχθεί το απαιτούμενο ενδιαφέρον για τις οικονομίες των χωρών αυτών, θα κινδυνεύουμε να δούμε τις μεν πλούσιες χώρες να γίνονται πλουσιότερες, τις δε φτωχές φτωχότερες.,,,,,,Ένα άλλο ζήτημα, στο οποίο πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή η Ευρωπαϊκή Κοινότητα κατά την κρίσιμη διαδρομή των μεταρρυθμίσεων που έχουν αποφασιστεί, είναι η αποφυγή εισδοχής νέων χωρών στους κόλπους της.
ΙΙ. Για την πολιτική ένωση
…….Χωρίς την πολιτική ένωση δεν αποκλείεται μακροχρόνια να δημιουργηθούν εξελίξεις τέτοιες που να συντελέσουν στη διαμόρφωση νέων πολιτικοοικονομικών συσχετισμών στην Ευρώπη, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και την απόσχιση μιας ή δύο χωρών απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. …….. Η Ευρωπαίκή Ένωση πρέπει να αποτελέσει στο μέλλον μια οικονομική και πολιτικά δύναμη, όχι μόνο για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και ασφάλεια της, αλλά και για την προάσπιση γενικότερα της ειρήνης και της ασφάλειας σε ολόκληρο τον κόσμο, δεδομένου ότι ουδείς δύναται να της προσάψει κατακτητικές ή ιδιοτελείς διαθέσεις που στο παρελθόν προσύπτοντο σε άλλες μεγάλες χώρες. Η πολιτική ένωση της Ευρώπης είναι πλέον ιστορική αναγκαιότητα, για να εξασφαλιστεί μονίμως η εσωτερική συνοχή της και η πλήρης και σταθερή Οικονομική και Νομισματική Ένωση σε μακροχρόνια βάση.
Διαβάστε : του ιδίου Νομισματικές και Οικονομικές Μελέτες 1945 – 1996- Τόμος Β- ””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””, εκδ. Τράπεζας της Ελλάδος – Αθήνα 1997-