Βαρεθήκαμε να ακούμε τους οικονομολογούντες πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.ά. να συζητούν για το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα σαν το μείζον και αξεπέραστο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Δεν θα χαρακτηρίσω τη θέση αυτή σαν ” θέση άνευ σημασίας ”, εκείνο όμως που μπορώ και δικαιούμαι να πω είναι ότι, αν μέχρι σήμερα μας απασχολούσε η οικονομική μεγέθυνση της οικονομίας μας σε διάρκεια ίση με το μισό χρόνο απο αυτόν που μας απασχολεί το κούρεμα ή η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους τότε η οικονομία θα είχε φύγει μπροστά με απρόβλεπτα θετικούς ρυθμούς. Όμως για να γίνει αυτό υπάρχουν βασικές προϋποθέσεις που δεν επιδέχονται καμία καθυστέρηση. Δεν υπάρχει οικονομική μεγέθυνση χωρίς χρηματοπιστωτικό σύστημα ή να το πω διαφορετικά με χρηματοπιστωτικό σύστημα με συνεχείς και μακρόχρονες πιστωτικές επιβραδύνσεις και πρόσφατα με capital controls. Στη περίπτωση μας αυτά σημαίνουν πολύ απλά, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών άμεσα, μετά άρση των capital controls, συνεχής και απρόσκοπτη πραγματική χρηματοδότηση της οικονομίας ( υφιστάμενες και νέες παραγωγικές επενδύσεις ) μέσα απο συνεχόμενη πιστωτική επέκταση παράλληλα με τις συμφωνημένες ή και άλλες μεταρρυθμίσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι διεθνείς οίκοι κρίνουν την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μιας χώρας σε όρους κυκλικά αναπροσαρμοσμένων οικονομικών δεικτών, που σημαίνει πολύ απλά ότι οι δείκτες χρέος προς ΑΕΠ ή έλλειμμα προς ΑΕΠ, έχουν σαν παρονομαστή του κλάσματος το ΑΕΠ που μπορεί να παράγει μια οικονομία όταν αφεθεί να λειτουργήσει πλήρως όσο επιτρέπουν οι δυνατότητες της. Ας αφήσουμε λοιπόν τα περί χρέους και ας κοιτάξουμε να βάλουμε την οικονομία μπροστά με ταχείς ρυθμούς έτσι ώστε οι δείκτες του χρέους να πέφτουν και ας αφήσουμε κατά μέρος τα κουρέματα των επαχθών χρεών. Δεν είναι πρωταρχικής σημασίας το αν δανείζεται μια χώρα, σημασία έχει με τον δανεισμό αυτό να παράγει ΑΕΠ σε ρυθμούς μεγαλύτερους απο το κόστος του δανεισμού, έτσι ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί αυτά τα δάνεια και όχι να τα μειώνει, διότι με τον τρόπο αυτό και μόνο οι δείκτες μειώνονται επειδή ο παρονομαστής του κλάσματος αυξάνεται με ρυθμούς μεγαλύτερους απο τον αριθμητή, τόσο απλά και κατανοητά. Ας κάνουν λοιπόν οι εκάστοτε αρμόδιοι ότι μπορούν για να βάλουν την οικονομία να λειτουργήσει, αντί να συζητούν και να διαπραγματεύονται άπειρες ώρες, φυσικά στου κασίδι το κεφάλι.