” Η διεθνής συγκυρία και το ισχυρό ευρώ.”

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε κουραστεί να δεχόμαστε ερωτήσεις για την ανοδική πορεία του ευρώ έναντι του δολαρίου, όπως ”τι συμβαίνει”, ”που οφείλεται”, ”μας αφορά”, ”πάει καλά η Ευρώπη”, ”ποιες είναι οι συνέπειες” κ.ά. Ανησυχεί ο κόσμος και καλά κάνει μετά από  όσα πέρασε και ποιος ξέρει για πόσα χρόνια ακόμη θα περνάει. Το ενοχλητικό όμως είναι ότι κανείς αρμόδιος δεν βγήκε να τους πει μια κουβέντα, να τους εξηγήσει τα καθέκαστα, να τους καθησυχάσει τουλάχιστον για να μπορούν να αντιμετωπίσουν την σκληρή ελληνική πραγματικότητα με όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει. Ψάξτε εσείς να βρείτε τους λόγους, αν είναι μικροπολιτικοί ή άγνοιας ή ότι άλλο. Μόνο ο Στουρνάρας ψέλλισε κάτι αναφερόμενος στην επιθυμία του ΔΝΤ να φύγει από το ελληνικό πρόγραμμα  , αλλά δεν επεκτάθηκε όσο θα έπρεπε. Και φυσικά ο Στουρνάρας εκτέλεσε διαταγή των προϊσταμένων του της ΕΚΤ , δεν εξέφρασε δικές του απόψεις. Έτσι κι’ αλλιώς η ΕΖ το 2018 θα έχει το δικό της ταμείο μεταμορφώνοντας τον ESM σε ρόλο παρόμοιο του ΔΝΤ.

Σκιαγραφώντας τη διεθνή συγκυρία θα προσπαθήσω σύντομα να δώσω μια πειστική  ερμηνεία για την άνοδο του ευρώ έναντι του δολαρίου.

Η ΕΖ πάει καλά, ήδη έχουν αναθεωρηθεί οι προβλέψεις οικονομικής μεγέθυνσης προς τα πάνω, ο πληθωρισμός είναι χαμηλά κάτω από τις παραδοχές για την χάραξη της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, τα επιτόκια μηδενικά ή αρνητικά, το QE συνεχίζεται παρά τις πιέσεις που δέχεται ο Ντράγκι ιδιαίτερα από μέσα ( Μέρκελ και Σόϊμπλε ) για περιορισμό έως και κατάργηση του. Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτή τη στιγμή η ΕΚΤ αγοράζει στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, ομόλογα των κρατών της ΕΖ ύψους 60 δισ. ευρώ ετησίως. Πληροφορίες κατεβάζουν το ποσό στα 40 δισ. ευρώ το 2018 και σε κάθε περίπτωση θα υπάρξει ομαλός και σταδιακός περιορισμός. Βλέπετε ο Ντράγκι συναντήθηκε πρόσφατα με την πρόεδρο της Fed. 

Η Κίνα πάει καλύτερα σε όρους οικονομικής μεγέθυνσης, σχεδόν διπλάσιους της ΕΕ , αν και με ιδιαίτερα μεγάλο ιδιωτικό χρέος που μπορεί να εξελιχτεί σε φούσκα πολλών μεγατόνων.

Η Ρωσία προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ιδιαίτερα υπολογίσιμη πολεμική μηχανή και σημαντικός ενεργειακός εταίρος.

Η Μεγάλη Βρετανία προσπαθεί να ξεμπλέξει με το Brexit. ζητώντας τη βοήθεια της ΕΕ επειδή αυτή βοήθησε την Ευρώπη στον β΄παγκόσμιο πόλεμο.

Οι Η.Π.Α. πάνε επίσης καλά στα οικονομικά τους, αν και κατά τα άλλα ψάχνουν στην κυριολεξία να βρουν τον δρόμο τους, με την νέα ηγεσία τους να διακηρύσσει τον προστατευτισμό της αμερικανικής οικονομίας και να   έχει κάνει τόσες απολύσεις στον Λευκό Οίκο, όσες δεν έκαναν όλοι οι άλλοι πρόεδροι μαζί. Η Fed αρνείται και αυτή να ανεβάσει τα επιτόκια φαίνεται όμως ότι περιορίζει σταδιακά το QE, με την πρόεδρο της να μη επιθυμεί την ανανέωση της θητείας της εξαιτίας και της διακηρυγμένης θέσης του προέδρου Τράμπ για αντικατάσταση της. Πέταξαν και το κερασάκι στην παγκόσμια κοινή γνώμη για στρατιωτική επέμβαση στη Βόρεια Κορέα και επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία. Περαιτέρω εκφράζονται φόβοι για σκάσιμο φούσκας πιστωτικών καρτών, αν και όχι στα επίπεδα των subrimes του  2008, αλλά και των πάλαι ποτέ γιγάντων της υψηλής τεχνολογίας. Μ’ όλα αυτά και πολλά άλλα το δολάριο κάθε άλλο παρά ελκυστικό νόμισμα είναι για τους επενδυτές. γιατί λοιπόν αυτοί να μη στραφούν στο ευρώ;

Η Ιαπωνία φαίνεται να ξαναβρίσκει την αίγλη της, μετά την 20ετή ταλαιπωρία της από την ”παγίδα ρευστότητας” στην οποία είχε περιπέσει την δεκαετία του 1990.

Τόσο η ΕΚΤ όσο και η Fed δεν επιθυμούν να ζήσουν καταστάσεις όμοιες με αυτές του 2008

Οι περισσότεροι θα θυμούνται ότι στη συμφωνία του 1944  στο Bretton Woods των Η.Π.Α. αποφασίστηκε από τους συμμάχους η ίδρυση του ΔΝΤ, με αντικείμενο την παρέμβαση του στην εξομάλυνση των συναλλαγματικών ισοτιμιών μεταξύ των νομισμάτων όποτε και όταν έκρινε ότι υπήρχε λόγος. Περαιτέρω κρίθηκε ότι θα έπρεπε να δημιουργηθούν τουλάχιστον δύο άλλα εθνικά νομίσματα τόσο ισχυρά που θα ήταν σε θέση να απορροφήσουν τους κραδασμούς που θα συνέβαιναν στο αμερικανικό δολάριο για οποιοδήποτε λόγο. Επεκράτησε δε τότε η άποψη ότι τα νομίσματα αυτά θα ήταν το ιαπωνικό γεν και το γερμανικό μάρκο, δηλαδή τα εθνικά νομίσματα δύο χωρών που είχαν καταστραφεί στον β’ παγκόσμιο πόλεμο.. Άσχετα το πως και γιατί εξελίχθηκαν τα πράγματα διαφορετικά, ο ρόλος αυτός εκχωρήθηκε στους προέδρους-διοικητές των κεντρικών τραπεζών των ανεπτυγμένων οικονομιών οι οποίοι συνέρχονται πολύ συχνά για να συζητήσουν τις νομισματικές πολιτικές των χωρών τους αφενός αλλά και την παγκόσμια νομισματική κατάσταση αφετέρου. κυρίως όμως να καθορίσουν κοινές πρακτικές σε περιπτώσεις κρίσεων στις αγορές συναλλάγματος αλλά και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος υπό την εποπτεία της τράπεζας διεθνών διακανονισμών. Βλέπετε, οι διοικητές των κεντρικών τραπεζών δεν είναι πολιτικοί.

Με βάση τα παραπάνω, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η ισχυροποίηση του ευρώ έναντι του δολαρίου δεν οφείλεται σε λόγους απρόβλεπτης οικονομικής κατάστασης της ΕΖ ή της  ΕΕ, της Κίνας ή της Ιαπωνίας, αλλά μάλλον στην απρόβλεπτη οικονομική κατάσταση του ΗΒ λόγω Brexit και της αδυναμίας της αμερικανικής κυβέρνησης του προέδρου Τράμπ να χαράξει μια σαφή και ξεκάθαρη πολιτική για το που θέλει να πάει τη χώρα του.  

 

Υ.Γ.

Θα ήθελα πράγματι να ξέρω ποιος είναι ο αρμόδιος φορέας της χώρας μου που ασχολείται με παρόμοιες αναφορές και συνθέτει την πολιτική της.

  

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *