Είμαστε 10 ημέρες έξω από τα ”μνημόνια” αλλά βρισκόμαστε υπό αυστηρή επιτήρηση από τους δανειστές μας, τους Ευρωπαίους φυσικά και λιγότερο το ΔΝΤ, μία διαδικασία που ξεκινά σε μια εβδομάδα με μόνη την διαφορά ότι σε αυτή τη φάση οι διαπιστώσεις των επισκέψεων αυτών δεν θα επηρεάζουν τον χρόνο εκταμίευσης κάποιας δόσης. Η κατάσταση αυτή βρίσκει το πολιτικό σύστημα της χώρας βαθιά διχασμένο με τις όποιες διαδικασίες συναίνεσης να μοιάζουν κενό γράμμα, τον λαό κουρασμένο από τα βάρη που κουβάλησε την τελευταία 10ετία και δεν γνωρίζει κανείς για πόσα χρόνια θα κουβαλά ακόμη, και τις αγορές να είναι ήδη αγριεμένες όπως φάνηκε σαφώς από τις συνεχείς υποτιμήσεις της τουρκικής λίρας και τα σχετικά υψηλά spreads των ιταλικών ομολόγων. Δεν γνωρίζω ούτε μπορώ να εκτιμήσω τι διδαχθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως τι κατάλαβαν οι πολιτικοί μας ταγοί, οι πρώην, οι νυν και οι επόμενοι, έτσι ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Ας κάτσει λοιπόν ο καθένας μας στον καθρέπτη του σπιτιού του, κάνοντας την αυτοκριτική του και ας αναρωτηθεί, για το κακό που έκανε σε όλους μας η ικανοποίηση μικροσυμφερόντων για πολιτικούς λόγους, για τη ζημιά που προκαλέσαμε στην οικονομία από την υπερκατανάλωση με δανεικά, για τη ζημιά που θα προκαλέσουμε στην οικονομία αν δεν λύσουμε αμέσως όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα που βάζουν εμπόδια στην υλοποίηση των επενδύσεων, για τη ντροπή που πρέπει να νοιώσουμε από το γεγονός ότι τα ελληνικά μυαλά εγκαταλείπουν κατά τεκμήριο τη χώρα, για το όνειδος από τη σχεδόν καθολική πρακτική των πολιτικών κομμάτων να νοιάζονται για την επικοινωνία και όχι για την αλήθεια, για τις αχαρακτήριστες, ερασιτεχνικές και παιδαριώδεις πρακτικές που φθάνουν στα όρια της εθνικής προδοσίας, που εκπορεύονται από την άγνοια της έννοιας της εθνικής ισχύος της χώρας και τις επιδιώξεις της, για τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη , για το μείζον δημογραφικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα, για την έλλειψη μελέτης οργάνωσης, προγραμματισμού και σχεδιασμού του μέλλοντος αυτής της χώρας και των πολιτών της , κ.ά.
Θα μπορούσα να γράφω για μέρες όλα αυτά για τα οποία θα πρέπει να αναρωτηθούμε, έτσι ώστε όταν οδηγηθούμε στις κάλπες να επιλέξουμε σοβαρά και σωστά για το αύριο αυτής της πατρίδας, διότι είναι ο μόνος τρόπος για μας τους πολίτες, να επικροτήσουμε ή να καταδικάσουμε τα πεπραγμένα των πολιτικών κομμάτων αλλά και των πολιτικών προσώπων μεμονωμένα. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και οι απαιτούμενες προσπάθειες μεγάλες και επίπονες για να φανεί φως στο τούνελ. Χρειάζεται όμως σκληρή και οργανωμένη δουλειά από όλους και όχι μετάθεση των ευθυνών από την μια κυβέρνηση στην προηγούμενη, άλλως ………..δεν καταλάβαμε τίποτα, δεν μάθαμε τίποτα, οπότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν θα μας φταίνε οι άλλοι .